Chirurgia twarda – ekstrakcje (usuwanie zębów), hemisekcje (usunięcie jednego korzenia zęba wielokorzeniowego), resekcje (nacinanie w okolicy wierzchołka korzenia), korektę pobrzeży kostnych oraz wszczepienie implantów.
Chirurgia miękka – zabiegi z zakresu periodontologii (kiretaże i zabiegi płatowe ), plastyka wyrostka zębodołowego, plastyka/korekta przyczepu wędzidełka. Usuwanie torbieli, cyst i zawiązków.
Chirurgia odtwórcza odbudowa i regeneracja kości, podniesienie dna zatok , uzupełnianie ubytków kostnych, repozycja nerwów.
Chirurgia urazowa – po wypadkach i urazach mechanicznych zębów, Obejmuje stabilizację zębów i kości oraz wypełnianie ubytków.
Dla większości pacjentów chirurgia kojarzy się ze stresem i bólem. Innowacyjne techniki leczenia opierają się przede wszystkim na dwukierunkowym działaniu:
Zwalczanie strachu – przy użyciu środków farmakologicznych i wsparciu psychicznym (podanie środków uspokajających, objaśnienie przebiegu zabiegu chirurgicznego).
Zwalczanie bólu – w ostatnim czasie wybór środków anestetycznych bardzo się wzbogacił (znieczulenie bezigłowe, znieczulenie tradycyjne szybko działające, znieczulenie ogólne) to zapewnia bezbolesne wykonanie zabiegu.
Chirurgia stomatologiczna to dziedzina, której specjaliści zajmują się leczeniem operacyjnym jamy ustnej, zębów i okolic przyległych. Pacjentom chirurgia stomatologiczna kojarzy się zazwyczaj tylko z jednym zabiegiem – usunięciem zęba. Natomiast wskazań do wykonania zabiegu operacyjnego jest dużo więcej:
- ciężkie przypadki endodontyczne, takie jak usunięcie wierzchołka korzenia (resekcja)
- choroby przyzębia, w takim przypadku wykonuje się zabiegi z zakresu periodontologii (kiertaż, zabiegi płatowe, gingiwektomia)
- chirurgia przedprotetyczna gdzie w trakcie zabiegów przygotowuje się jamę ustną do leczenia protetycznego,
- zalecenia ortodontyczne,
- implantologia.
Do najczęściej wykonywanych zabiegów w chirurgii stomatologicznej należą:
- ekstrakcje zębów: mlecznych, stałych, mądrości, zatrzymanych (głównie zęby mądrości–ósemki) i jeszcze niewyrzniętych
- różnego typu zabiegi z zakresu plastyki połączeń z zatoką szczękową
- nacięcie ropni okołozębowych
- resekcje wierzchołka korzeni, hemisekcje
- usuwanie torbieli korzeniowych
- przygotowanie pacjentów do uzupełnień protetycznych – podcinanie wędzidełek
- leczenie nowotworów łagodnych i złośliwych jamy ustnej i warg oraz guzków nowotworopodobnych
- leczenie ortopedyczne złamań zębów, wyrostków zębodołowych, szczęk i żuchwy
- leczenie chorób gruczołów ślinowych i stawów skroniowo-żuchwowych
Skuteczność postępowania leczniczego i przygotowanie właściwego planu postępowania zawsze idą w parze z dbaniem o komfort psychiczny pacjenta. Leczenie chirurgiczne wywołuje u pacjentów lęk przed operacją, powikłaniami i bólem. Wobec tego za każdym razem pacjent jest przygotowywany do zabiegu. Lekarz dokładnie omawia z pacjentem całą strategię leczenia, poszczególne etapy i ewentualne następstwa. Przed operacją jeśli to konieczne lekarz podaje pacjentowi leki uspokajające i przeciwbólowe. Każda operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu przy
zachowaniu aseptyczności pola operacyjnego. Po zabiegu pacjent wciąż jest otaczany szczególną troską, aby cały zabieg operacyjny wraz z rekonwalescencją zakończył się sukcesem.
Hemisekcja to usunięcie w znieczuleniu miejscowym korzeni zęba przy pozostawieniu w kości wyrostka zębodołowego pozostałych korzeni.
Zabieg ten przeprowadza się na zębach trzonowych dolnych i przedtrzonowych wielokorzeniowych. Oddzieloną część zęba usuwa się. Ten prosty zabieg pozwala zachować część zęba, który pełni funkcję zęba filarowego przy odbudowie protetycznej. Nie przeprowadzenie tego zabiegu wiąże się z usunięciem zęba, ponieważ stan zapalny przy wierzchołku jednego z korzeni to potencjalne źródło zakażenia dla organizmu. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Przy użyciu specjalnego wiertła lekarz przecina ząb a następnie usuwa odcięty fragment. Zabieg kończy się zszyciem rany.
Jakie są wskazania?
- próchnica dochodząca do rozwidlenia korzeni;
- kiedy leczenie zachowawcze i endodontyczne nie jest już możliwe;
- perforacja kanału lub złamane narzędzie w kanale;
- duży ubytek kości szczęk w obrębie jednego korzenia zęba;
- głęboka kieszonka kostna;
- pionowe złamanie korzenia i/ lub korony.
